Laatste dag Tallinn

Vandaag de gehele dag regen voorspeld, dus museumdag. Twee heel verschillende musea maar wel vlak bij elkaar gelegen buiten de oude binnenstad. Te beginnen met het Kadriorgpaleis, gebouwd in 1718 door de Italiaanse architect Michetti in opdracht van tsaar Peter de Grote voor zijn vrouw Catharine I (Kadriorg is in het Duits Catharinenthal). Barokarchitectuur met een rijk versierde ontvangsthal maar de rest is "gewoontjes" en de schilderijen zijn niet echt mijn smaak. Vlak geschilderde werken van 19e eeuwse Duitsers, Russen en Italianen en tijdelijk ook Denen vanwege Dannebrog (de Esten vieren ook nederlagen samen met hun voormalige vijanden. 800 jaar geleden vochten de Esten bij Tallinn tegen de Denen, ze waren in gewonnen positie tot de Deense vlag uit de lucht kwam vallen waardoor de Denen zo gesterkt werden dat ze de slag alsnog wonnen. Tallinn heeft hetzelfde witte kruis op rood als wapenschild genomen). De tuin van Kadriorg is wel mooi en het is natuurlijk ook een paleiselijk breed huis. Het bijbehorende park is majesteitelijk, ook letterlijk, ik kwam een boompje tegen dat door Willem-Alexander is geplant ter gelegenheid van zijn staatsbezoek voor weer een herdenking van de Estse onafhankelijkheid, dit keer op 20 juni 2018 honderd jaar Eerste Onafhankelijkheid. Het boompje maakt het goed, of het ook gegroeid is kon ik niet vaststellen, maar het duurt nog wel even voor het niet meer opvalt tussen de reuzen.
Na dit tsarenbuiten naar het Estse museum voor de moderne kunst, het KUMU. Mooi modern gebouwencomplex dat van buiten niet goed te fotograferen is zonder helicopter. Het bevat een interessant museum met 2 Estse verdiepingen en vrije ruimten voor tijdelijke exposities; geen audiotour, wel op elke zaal en bij elk kunstwerk informatie in het Ests, Engels en Russisch. De eerste verdieping behandelt de Estse schilder- en beeldhouwkunst van de 18e eeuw tot 1945. Ook bij de Estse kunstenaars zie je vanaf de jaren 20 de invloed van de "Parijse" stijlen zoals kubisme en impressionisme of doordat ze zelf naar Frankrijk gaan of doordat hun leraren daar gewerkt hebben. De tweede verdieping, 1940-1991, is politiek getint. De Sovjet krijgt veel invloed en kunstenaars moeten een keus maken, het beleid volgen of niet kunnen exposeren, beide stromingen worden getoond met veel achtergrondinformatie. Verreweg het mooist vond ik het werk van Maire Männik (1922-2003), in één van de tijdelijke tentoonstellingen. Ik had nog nooit van haar gehoord, maar in Estland is ze een legende. IJle structuren, bustes, veel ontwerpen voor medailles, waarvan, me in het kader van een volgende reis, die voor een herdenking van de Japanse kunstenaar Chobunsai Eishi opviel. En wat ik altijd leuk vind: veel voorontwerpen in schetsvorm.
In de regen nog afscheid genomen van Tallinn en Estland op een overdekt terras in de binnenstad met een deken van het huis om.