Bremen, Böttcherstraße, Schnoor

Vandaag door de stad gelopen. Eerst naar de Böttcherstraße, een straat met geschiedenis. De uitvinder van de cafeïne vrije koffie en baas van HAG, Ludwig Roselius, was daarvan stinkend rijk geworden en had de hele Böttcherstraße opgekocht. Hij liet de straat volledig herbouwen, deels traditioneel en deels "provocerend modern" door de beeldhouwer Bernhard Hoetger. De laatste bouwde in een soort Amsterdamse-schoolstijl, maar dan met nog veel meer baksteen versieringen, veel Jugendstil hekwerken en veel eigen bronzen beelden. Roselius had er een verheven bedoeling mee: binnen- en buitenlandse bezoekers trekken en een culturele vernieuwing van Duitsland na WOI te tonen, waarin traditie en modernisme verbonden waren. Op de hoek staat het Paula-Becker-Modersohn-Hauseer, ook museum, als eerbetoon aan de schilderes. De tekst op de hoek, en ook wel de hele opzet van de straat, konden in de jaren 30 niet op de goedkeuring van de nationaal-socialisten rekenen. De tekst "zum Zeichen edler Fraue zeugend Werk das siegend steht wenn tapferer Männer Heldenruhm verweht" werd als denigrerend voor de oorlogsstrijders en gevallenen gezien. Door "wenn" in "bis" te veranderen en na heel veel discussie werd voorlopig besloten dat de Böttcherstraße mocht blijven als "Denkmal wie es nicht sein sollte". Later werd het vergulde bronsreliëf der Lichtbringer aangebracht en met een verklaring erbij dat de Führer als Lichtbringer kon worden gezien besloot Hitler in 1936 dat de straat niet aangepast hoefde te worden.
Zeker de moeite waard om de straat te bezoeken, wel veel toeristen, vooral als op de hele uren een klokkenspel met draaiend reliëfvoorstelling aan de gang gaat. Fotograferen is dan vanwege het vele gebots bijna onmogelijk. Hierna naar het oude zeemanskwartier, het Schnoor, leuke straatjes waar ik heerlijke asperges met Grauer Burgunder heb genuttigd. Een feestmaal, dat had ik nog niet gemaakt op mijn allesbrander.