Molli en Hanzestad Rostock

Gister een kort stukje, ruim 40km, naar Börgerende gefietst, daardoor alle tijd voor toeristische stops zoals bij Molli, de Mecklenburgischen Bäderbahn. Molli blijkt een stoomlijn die een uursdienst onderhoudt tussen Ķühlungsborn (zeer grote en drukke badplaats) en Bad Doberan, later kom ik 'm nog tegen bij Heiligendamm. Altijd leuk, even in de stoomstank te staan (en te beseffen dat gelukkig niet alle hedendaagse treinen zo'n uitstoot hebben). Het Mollimuseum stelt niet veel voor, eerst dacht ik dat de buitenboel: een wissel, wat seinpalen en een opengesneden stoomketel, alles was, maar binnen lag ook nog een ongetwijfeld met veel liefde samengebracht zooitje, zoals een historische treinkaartjeskast en een gedrukt bord voor Zugverspätungen waarop met krijt de richting en de vertraagde aankomsttijd ingevuld kon worden. Ook nog even gestopt bij de Ostsee-Grenzturm, die van 72-89 de kust daar bewaakte. Veel verhalen over gelukte en mislukte oversteken naar het westen. Gepakt worden leverde een gevangenisstraf van 1-4 jaar op.
Vandaag met fiets, Molli en DB naar Rostock. Roztoc is een oud Slavisch woord dat uit elkaar stromen betekent, waarmee de plotselinge verbreding tot 500m van de rivier Unterwarnow wordt bedoeld. Daardoor werd een nederzetting makkelijk verdedigbaar en al in de 12e eeuw was er een Slavisch kasteel. Later werd de 12km verderop liggende Oostzee belangrijk, Hanzekoggen uit Oslo, Bergen, Riga en Novgorod brachten rijkdom naar Rostock. En in 1419 kwam hier de eerste Noordeuropese universiteit, vóór Lübeck dat toch als Hanzestad belangrijker was. De 30-jarige oorlog, het einde van de Hanze en een vernietigende stadsbrand in 1677 leidde tot economisch verval, het aantal inwoners daalde van 11000 naar 5000. In de 19e eeuw begon een tweede bloeitijd door de expansie van de scheepvaart en de aansluiting op het spoorwegnet in 1850. In 1870 had Rostock de grootste vloot van het Oostzeegebied, 378 stuks en voor WOI werd de haven flink uitgebouwd. Na 1933 werd Rostock een centrum voor de militaire luchtvaartindustrie met zo'n 10000 werknemers. De prijs hiervoor kwam in WOII, veel bombardementen, doden en verwoestingen. Van de oude Hanze-binnenstad is door dit alles niet veel over, de koopmanshuizen zijn lelijk nagemaakt, van de Lange Straße wordt bv gezegd dat de nieuwbouw naar de noordduitse baksteengotiek met trapgevels, siertorens etc is gemodelleerd. Ik vond het meer de Wibautstraat, oordeel zelf. De Mariakerk, een zeer grote kruisbasiliek, is indrukwekkend van binnen, één van de beuken is gevuld met het orgel met daaronder de hertogelijke(?) loge, er is een zeer rijk versierde kansel en er is een astronomisch uurwerk, waar alle toeristen in Rostock - behalve 1 - naar keken toen het 12 uur sloeg. Tot mijn verbazing zag ik een Mann-kapel met gebrandschilderde ramen en wapen; aartsvader Siegmund was kleermaker in Rostock, hij bracht 3 takken voort voor: de Rostocker, de Witmarsche en de bekende Lübecker. Er staan verder natuurlijk ook wel mooie baksteengebouwen maar het is verspreid over de stad en staat vaak tussen blik en beton. Mijn plan om naar het Stasimuseum te gaan liep spaak, onaangekondigd in toeristenfolders èn ter plekke, was dat verborgen achter een grauwsluier en gesloten voor tenminste 2 jaar. Tsja, Stasi en open.