Eilandhoppen

Voor de noordelijke westkust van Estland liggen een aantal eilanden. Ik ben langs de westkust verder naar het noorden gefietst en heb het veer naar Muhu genomen, waar ik mijn eerste Hollanditüüpi tuuleveski (foto) zie, er zullen er nog vele volgen. Op de parkeerplaats 2 bussen en 6 auto's en zelfs deze Hollandse stopt even voor een foto, maar dat is genoeg aandacht. Ik ga over de dam naar Saaremaa, dat is het grootste eiland, zo'n 70x30km, met een toeristische zuidkust. Ik fiets de noordkant langs over een hele stille en mooie weg met links wat bos, huizen, boerderijen en rechts waddenachtige kust. Het nadeel van heel stil en niet toeristisch is wel een gebrek aan plekken voor de nacht. Wild kamperen mag in Estland alleen op aangewezen plekken, zoals die van eergister, of met toestemming van de eigenaar. Vlak voor ik aan illegaal gedrag ga denken kom ik een huis met 4 blokhutten tegen, geen camping maar wel op het terrein: wc, douche en een prachtige keuken met inductiefornuis+pannen, prima messen, snelkoker, magnetrons. Die avond kook ik als een keukenprinses en eet het op het bankje voor mijn hut, uitkijkend over de zee, op. Daarna nog een avondwandeling langs de kerk, helaas dicht, en de kust, waar kleine visjes in de zee aan het oefenen zijn voor een dolfijnenshow . En vanochtend weer ontbijt op het bankje om half zeven met vogelgezang en zon. Dit stuk kust is prachtig, toch steek ik over naar het volgende eiland Hiimaa. Daar zit ik nu, mijn geplande "wilde" campsite wordt in beslag genomen door een bier- en visfestival, maar er is een camping in een appelboomgaard in de buurt. Morgen weer terug naar het vasteland, nog een stuk van route 1 langs de noordkust fietsen tot Tallinn.
Over mijn tent: hij is 25 jaar oud en heeft al veel moeten doorstaan, dus zo raar is het niet dat een stokdeel het een keer begeeft bij zware mishandeling. En erg is het niet, de tent kan ook met 2 bogen staan plus scheerlijnen om de in- en uitgang nog een beetje ruim te houden, dus een gehandicapte boog is nog luxueus.